• Drukuj
• E-mail

Szczegóły

Opublikowano: poniedziałek, 09, luty 2015 21:51

Odsłony: 7626

 

Leopold Tomasz Szydłowski (15.11.1922- 29.08.2008r.)

     Leopold Tomasz Szydłowski urodził się 15 listopada 1922 roku w Sosnowcu. Jego rodzice Stanisław i Stanisława z Pasztów posiadali gospodarstwo rolne o powierzchni 4 ha we wsi Olszówka Stara w gminie Wodzisław w powiecie jędrzejowskim. Po opuszczeniu wsi rodzinnej znaleźli się w Sosnowcu w poszukiwaniu pracy. Już w roku 1923 cała rodzina wyjechała do Francji, gdzie ojciec pracował w kopalni węgla do, 1929 r., kiedy to wielki kryzys gospodarczy zmusił ich do powrotu do wsi rodzinnej. Tutaj Leopold Szydłowski rozpoczął naukę w szkole powszechnej, ale ukończył ją w Wodzisławiu w 1936 roku.

W 1935 roku zmarł Jego ojciec. Matka z czworgiem dzieci nie mogła dać sobie rady w prowadzeniu gospodarstwa. Leopold musiał pomagać w różnych pracach. Do 1939 r. ukończył trzy klasy Gimnazjum Kupieckiego w Dąbrowie Górniczej. Wybuch wojny przerwał dalszą naukę.

     W 1942 roku został wcielony do służby budowlanej (Baudienst) w Kielcach, gdzie pracował na kolei przez 8 miesięcy. Z czasem uzyskał kartę pracy, jako robotnik wykwalifikowany i pracował na torach kolejowych w rejonie Kielc. Chciał jednak kształcić się. Porzucił pracę i zgłosił się do Szkoły Rolniczej w Różnicy w powiecie jędrzejowskim. Tu uzyskał wsparcie od dyrektora, który pomógł Mu załatwić legalne zwolnienie z pracy, zaliczył lata nauki w Gimnazjum Kupieckim i przyjął Go do klasy drugiej.
    Atmosfera patriotyczna panująca w rodzinie Szydłowskich wpłynęła na postawę młodzieńca. W czasie I wojny światowej, bowiem Jego ojciec działał w Polskiej Organizacji Wojskowej a brat ojca, Henryk, walczył w Legionach J. Piłsudskiego. Młody Leopold w kwietniu 1942 roku wstąpił do Armii Krajowej, w której po złożeniu przysięgi przyjął pseudonim Ulewa Przeszkolenie bojowe odbył w majątku ziemskim Pani Sowińskiej w Lubczy. Jego oddział dywersyjno-sabotażowy pod dowództwem por. Józefa Maja ps. Balet wykonywał akcje na niemieckie transporty kolejowe przewożące broń i zaopatrzenie na front wschodni na trasie Kraków-Kielce.

    We wrześniu 1943 roku przyjęty został do Szkoły Rolniczej w Czernichowie. Przeżył tutaj dramatyczne chwile, kiedy wywieziono Go wraz z innymi uczniami klas pierwszych do wykonywania prac fortyfikacyjnych we wsi Posanie n/Sanem. W czasie pobytu w obozie przejściowym, a także w czasie transportu koleją nie zapewniono im elementarnych warunków. Jednak dzięki opiece dwu nauczycieli oraz kilku starszych kolegów miesięczny pobyt zakończył się szczęśliwie.

    Rok szkolny 1944\45 uczniowie rozpoczęli normalnie, mimo iż niedaleko na Wiśle i Sanie przebiegała linia frontu. W jednej części szkoły organizowano zajęcia, w innej kwaterowali Niemcy,a także znajdowały się magazyny z bronią, odzieżą, butami. Po ucieczce Niemców w styczniu 1945 r. dyrekcja wraz z nauczycielami i uczniami rozdzieliła odzież i buty a broń rozdano partyzantom.

    W czerwcu 1945 roku Leopold Szydłowski uzyskał świadectwo dojrzałości Liceum Rolniczego w Czernichowie oraz tytuł technika rolnika. W październiku tego roku przyjęty został na drugi rok studiów na Wydziale Rolniczym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Zaliczono Mu bowiem niektóre przedmioty z pierwszego roku. Pracę magisterską pt. Obroty mąką w Polsce na tle sytuacji zbożowej między I a II wojną światową ze szczególnym uwzględnieniem województw zachodnich napisał pod kierunkiem prof. dr Bohdana Dederko. Egzamin dyplomowy zdał w dniu 7 czerwca 1949 roku i uzyskał tytuł magistra inżyniera. W czasie studiów ukończył też Studium Pedagogiczne przy SGGW i uzyskał kwalifikacje do nauczania w średnich szkołach rolniczych. W lipcu 1948 roku ukończył też w tej uczelni kurs mechanizacji rolnictwa.

    Pracę zawodową podjął jeszcze w czasie trwania studiów w Centralnym Zarządzie Państwowych Zakładów Zbożowych w Warszawie (1.10.1948-28.02.1949). Praca ta nie odpowiadała Mu. Po ukończeniu studiów przyjechał do Łańcuta i od 15 sierpnia 1949 roku podjął pracę w pierwszej w Polsce szkole mechanizacji rolnictwa – w Liceum Mechaniki Rolnej (później – Technikum Mechanizacji Rolnictwa), jako nauczyciel przedmiotów zawodowych.

W roku następnym, w dniu 31 grudnia, poślubił Krystynę z Węgrzyniaków. Pracowała ona w administracji na stanowisku kierowniczym. Warto dodać, że w TMR przepracowała 23 lata. Państwo Szydłowscy doczekali się dwóch synów, którzy ukończyli Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Krakowie. Dr nauk medycznych Zbigniew Szydłowski jest chirurgiem, ordynatorem Oddziału Chirurgicznego Szpitala Powiatowego w Łańcucie. Dr hab. nauk medycznych Lesław Szydłowski jest Kierownikiem Katedry i Kliniki Kardiologii Dziecięcej Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach.

    Dr inż. Leopold Szydłowski ze szkołą łańcucką związał większość swojego życia zawodowego. W ciągu 32 lat pracy w Technikum Mechanizacji Rolnictwa (dzisiaj- Zespół Szkół Technicznych) piastował różne stanowiska. Był nauczycielem, zastępcą dyrektora ds. wychowawczych, zastępcą dyrektora ds. administracyjno-gospodarczych oraz dyrektorem przez ponad 12 lat. Pracę w szkole rozpoczynał w trudnym okresie budowy podstaw organizacyjnych oraz tworzenia programów nauczania i podręczników dla szkół mechanizacji rolnictwa. W oparciu o wzorce wypracowane w szkole łańcuckiej przygotowywano plany i programy nauczania oraz podręczniki. Leopold Szydłowski brał udział w tych pracach. Wykładał na ogólnokrajowych kursach dla nauczycieli przedmiotów zawodowych w szkołach mechanizacji rolnictwa. Był jednym z kierowników Ogniska Metodycznego Mechanizacji Rolnictwa działającego w szkole łańcuckiej, które było wzorcowym dla innych szkół w kraju. Dorobek Ogniska umożliwił doskonalenie metodyczne i merytoryczne nauczycieli szkół tego typu.

 

Kurs metodyczny nauczycieli mechanizacji rolnictwa – Łańcut, 1951 r.

 

Uroczyste zakończenie szkolenia studentów egipskich – 17 grudnia 1971 r.

 

    Obowiązki dyrektora szkoły obejmował trzykrotnie. Po raz pierwszy powierzono Mu to stanowisko od dnia 1 września 1958 roku w związku z powołaniem dotychczasowego dyrektora mgr Zdzisława Czai na przewodniczącego WRN w Rzeszowie. Zwolniono Go z tych obowiązków na własną prośbę z dniem 15 lipca 1960 roku. Pełnienie obowiązków dyrektora powierzonych od dnia 1 marca 1968 roku przerwał z dniem 31 lipca 1969 roku w celu objęcia stanowiska prezesa Wojewódzkiego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego w Rzeszowie, które piastował do 31 lipca 1973 roku. Powrócił do szkoły od 1 sierpnia 1973 roku i był jej dyrektorem do 31 sierpnia 1982 roku.         Warto w tym miejscu podkreślić, że w czasie pełnienia przez Niego funkcji dyrektora szkoła łańcucka osiągnęła najlepsze wyniki w dotychczasowym rozwoju organizacyjnym i ilościowym. W związku z powołaniem nowych kierunków kształcenia, wzrostu liczby młodzieży, z dniem 1 stycznia 1976 roku powołano Zespół Szkół Rolniczych a od 1 listopada 1979 roku –Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa. W końcu lat siedemdziesiątych w placówce tej było 28 oddziałów różnych typów szkół, do których uczęszczało ponad 700 uczniów i słuchaczy szkół dla dorosłych.

Uroczystość otwarcia warsztatów szkolnych – 25 stycznia 1969 r.

 

Egzamin dojrzałości – 20 maja 1969 r.

 

 

Nagrody z okazji Dnia Nauczyciela dyrektor szkoły mgr inż. L. Szydłowski wręcza:
mgr inż. Romanowi Malikowi, mgr inż. Stefanowi Rucie, mgr Januszowi Wojnarowi– 14 listopada 1974 r.

 

Uroczyste rozpoczęcie zabawy studniówkowej – 4 luty 1975 r.

 

Uroczystość obchodów 30 – lecia Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Łańcucie -
 19 kwietnia 1975 r.

 

Uroczystość rozpoczęcia roku szkolnego – 1 września 1975 r.

 

Dyrektor szkoły mgr inż. Leopold Szydłowski wręcza odznaczenie
panu Mieczysławowi Patenie – 13 października 1979 r.

 

Uroczyste pożegnanie absolwentów szkoły – 26 maja 1979 r.

 

    Dr inż. Leopold Szydłowski był bardzo związany uczuciowo ze swoją szkołą. Zależało Mu zawsze szczególnie na bezpośredniej pracy z młodzieżą i na kontaktach z absolwentami. W latach pięćdziesiątych dwukrotnie rezygnował ze stanowiska zastępcy dyrektora i wracał do pracy, jako nauczyciel. Zastępcą dyrektora ds. wychowawczych był tylko rok (1.09.1950-31.08.1951), po czym zrezygnował z tej funkcji. Jedną z przyczyn rezygnacji mogło być wtrącanie się władz politycznych do działalności dydaktyczno-wychowawczej, wzmożona ideologizacja pracy szkoły oraz aresztowania wśród młodzieży niesłusznie podejrzewanej o działalność antypaństwową. Od 1 września 1953 roku powołano Go na stanowisko z-cy dyr. ds. administracyjno-gospodarczych i po roku złożył podanie o zwolnienie, podając jako powód chęć pracy z młodzieżą. O Jego więzi ze szkołą może świadczyć także fakt, że po przejściu na emeryturę z dniem 31 sierpnia 1982 roku jeszcze przez 9 lat nauczał w niepełnym wymiarze godzin do 31 sierpnia 1991 roku.

   Warto jeszcze dodać, że dyrektor dr inż. Leopold Szydłowski podkreślał zawsze, że nie odchodził z pracy w szkole tylko był urlopowany na czas pełnienia funkcji z wyboru. Starał się uczestniczyć w życiu szkoły, interesował się jej problemami do końca życia, dzielił się swoimi uwagami i radami. W czasie pełnienia funkcji w radach narodowych czy w WK PSL starał się utrzymywać kontakty ze szkołą. Szczególną satysfakcję sprawiał Mu udział w spotkaniach ze społecznością szkolną oraz w zjazdach absolwentów. Zawsze dbał o prestiż szkoły, w środowisku podkreślając na licznych zebraniach, konferencjach, w różnych gremiach jej znaczenie, jako pierwszej tego typu placówki, która stworzyła szansę kształcenia i awansu dla młodzieży wiejskiej, a także dla rozwoju wsi rzeszowskiej.

 

 

 

 

 

Zjazd absolwentów z okazji 30 – lecia ukończenia Technikum Mechanizacji Rolnictwaw Łańcucie – 9 czerwca 2007 roku

 

     Dr inż. Leopold Szydłowski, mimo licznych obowiązków zawodowych i społecznych, pogłębiał swoją wiedzę i kwalifikacje pedagogiczne. Uczestniczył w kursach w Ośrodku Szkolenia Rolniczego przy Instytucie Mechanizacji i Elektryfikacji Rolnictwa w Kłudzienku (1.04-11.04.1968) oraz dwukrotnie w kursach dla kadry kierowniczej w Ośrodku Doskonalenia Kadr Pedagogicznych w Brwinowie(15-21. 11.1973 i 21-26.02.1974). Prowadzone przez Niego prace analityczne dotyczące działalności kółek rolniczych zostały zwieńczone napisaniem pracy doktorskiej pt. Rola kółek rolniczych w kształtowaniu produkcji rolniczej. Studium na przykładzie Albigowej i Handzlówki w pow. łańcuckim, której promotorem był prof. nadzw. dr hab. Kazimierz Miękus. Po obronie rozprawy w SGGW w Warszawie w dniu 18 kwietnia 1972 roku uzyskał stopień doktora nauk rolniczych. Pisywał też artykuły do wydawnictw PTE i recenzował podręczniki do kształcenia zawodowego.

     Osobny rozdział w Jego karierze zawodowej stanowiła działalność społeczno-polityczna w radach narodowych, Sejmie, ZSL, ZNP i innych organizacjach. Od 24 kwietnia 1961 r. do 28 lutego1968 r. piastował stanowisko zastępcy przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej w Łańcucie. Od 1 lipca 1969 roku do 31 lipca 1973 roku był prezesem Wojewódzkiego Komitetu ZSL w Rzeszowie. Warto podkreślić, że z ruchem ludowym był związany już od czasu studiów. Działał najpierw w Związku Młodzieży Wiejskiej Rzeczypospolitej Polskiej Wici a następnie – od 1947 roku był członkiem Stronnictwa Ludowego, a po zjednoczeniu partii – Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, a następnie PSL-u. Przez wiele lat pełnił funkcję członka Komisji Kultury i Oświaty WK ZSL. Był zastępcą członka Naczelnego Komitetu ZSL, członkiem Prezydium WK ZSL w Rzeszowie. Był radnym WRN w Rzeszowie, przewodniczącym Komisji Rolnej WRN.

    Współorganizował Oddział Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich w Łańcucie i piastował funkcję prezesa Zarządu Powiatowego. Uczestniczył w pracach Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa – NOT. Przewodniczył też Powiatowej Komisji Ochrony Pomników Walk i Męczeństwa w Łańcucie. W 1972 roku został wybrany posłem w okręgu wyborczym nr 64 w woj. rzeszowskim (19.02.1972-10.02.1976). W czasie sprawowania mandatu posła był członkiem sejmowej Komisji Oświaty i Wychowania. Uczestniczył też w kilkudziesięciu zebraniach Podkomisji ds. Szkolnictwa Zawodowego. Warto przypomnieć, że w dniu 15 grudnia 1973 roku podczas plenarnego zebrania Sejmu referował problematykę lecznictwa w woj. rzeszowskim i domagał się rozbudowy sieci poradni zdrowia w miasteczkach i na wsiach i zabezpieczenia dla nich lekarzy specjalistów. Odważnie wskazał duże braki w szpitalnictwie w woj. rzeszowskim. W ostrych słowach wykazał też braki na poziomie szkolnictwa podstawowego. Domagał się dofinansowania warsztatów i gospodarstw szkolnych, jako ważnych ogniw w kształceniu zawodowym młodzieży.

Pracował też w sekcji zawodowej nauczycieli szkół rolniczych przy Zarządzie Okręgu Związku Nauczycielstwa Polskiego w Rzeszowie. Sekcja, zlikwidowana w 1951 roku, została reaktywowana w 1957 roku, jako Sekcja Szkolnictwa Rolniczego, a jej pierwszym przewodniczącym do 1961 roku był dr inż. Leopold Szydłowski. W latach 1959-1962 był członkiem władz ZO ZNP w Rzeszowie.

    Za osiągnięcia w pracy dydaktyczno- wychowawczej i działalności społecznej otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Srebrny Krzyż Zasługi (10.09.1954), Złoty Krzyż Zasługi (22.07.1964), Krzyż Kawalerski OOP (10.01.1970), Krzyż Oficerski OOP (5.07.1978), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (22.02.1984). Ponadto wyróżniono Go wieloma odznakami, medalami resortowymi i związkowymi. Otrzymał m.in. Medal KEN (9.02.1976), Zasłużony Nauczyciel PRL (6.10.1971), Zasłużony dla Woj. rzeszowskiego(30.05.1968), Złotą Odznakę ZNP (1971), Złotą Odznakę NOT (1971), Złotą Odznakę LOK (1970), odznakę Zasłużony Pracownik Rolnictwa (1975). Wyróżniony został także za działalność konspiracyjną Krzyżem Armii Krajowej (16.03.1994), Krzyżem Partyzanckim (3.07.1991) oraz odznaką Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny (2001). Otrzymał również Medal za Zasługi dla Ruchu Ludowego im. W. Witosa (22.05.2001).

   W pogrzebie dr inż. Leopolda Szydłowskiego, który odbył się 2 września 2008 r. w Łańcucie, uczestniczyli licznie mieszkańcy Łańcuta, współpracownicy oraz absolwenci z Łańcuta i okolicy.

Wisława Szymborska napisała, że „...Umarłych wieczność dotąd trwa, dokąd pamięcią się im płaci...". Zmarły ś. p. Leopold Szydłowski pozostanie w naszej pamięci – nauczycieli, absolwentów, współpracowników i społeczności lokalnej, jako człowiek o głębokiej wiedzy ogólnej i zawodowej, o wysokiej kulturze osobistej, mający wysokie wymagania wobec siebie i współpracowników, zawsze chętny do służenia innym; jako nauczyciel o wielkim poczuciu taktu pedagogicznego, zawsze wrażliwy na potrzeby młodzieży; jako działacz społeczny czuły na problemy środowiska lokalnego. Pozostanie w pamięci jako jeden ze współtwórców podstaw organizacyjnych szkół mechanizacji rolnictwa w Polsce, dbający o podtrzymanie tradycji i dobrego imienia łańcuckiej placówki.

 

Eugeniusz Szal