Ostatnie pożegnanie

• Drukuj
• E-mail

Szczegóły

Opublikowano: środa, 10, styczeń 2024 14:05

Odsłony: 318

   Rodzinie zmarłej wyrazy współczucia po śmierci Anny Spichy – Peszko, wieloletniej nauczycielki w Zespole Szkól Technicznych w Łańcucie składają: Dyrekcja i pracownicy Szkoły oraz członkowie Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół TMR. 

   Ś.P. Anna Spicha – Peszko urodziła się w Albigowej koło Łańcuta. Po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuowała naukę w I LO w Łańcucie im. Henryka Sienkiewicza, które ukończyła 1965 r. Następnie po zdaniu egzaminów wstępnych rozpoczęła studia wyższe na Uniwersytecie Jagiellońskim, na wydziale matematyczno- fizycznym. W 1970 roku ze względu na sytuacje rodzinną przeniosła się na Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Rzeszowie, którą ukończyła 1973 r. uzyskując tytuł magistra matematyki. Pracę zawodową w charakterze nauczyciela matematyki rozpoczęła od 1 września 1973 w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Zespole Szkół Włókienniczych w Rakszawie, gdzie pracowała do 31 sierpnia 1982 r. Od 1 września 1982 r. rozpoczęła pracę w Zespole Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Łańcucie, obecnym Zespole Szkół Technicznych prowadząc zajęcia z matematyki w klasach Technikum Mechanizacji Rolnictwa, Zasadniczej Szkole Mechanizacji Rolnictwa oraz Technikum Zaocznym, gdzie pracowała do 31 sierpnia 2008 r.

   Ś. P. Anna Spicha – Peszko całe życie zawodowe związała z pracą na rzecz edukacji i wychowania młodzieży, łącznie w zawodzie nauczyciela przepracowała 35 lat. Jako nauczyciel posiadała bogate doświadczenie zawodowe i gruntowną wiedzę z matematyki. W trakcie zajęć wpajała młodym ludziom szacunek i zamiłowanie do pracy i wybranego zawodu. Prowadząc zajęcia lekcyjne z matematyki osiągała wysokie wyniki nauczania dzięki wykorzystaniu nowoczesnych metod nauczania, wzorowej organizacji pracy na lekcjach, oraz solidności i odpowiedzialności za powierzone obowiązki. Wielu z jej wychowanków po zdaniu egzaminu maturalnego z powodzeniem kontynuowało naukę na kierunkach technicznych Wyższych Uczelni. Jako nauczyciel i wychowawca dbała o potrzeby swoich uczniów, nie szczędziła sił i czasu by je rozwijać, angażowała rodziców do pracy na rzecz klasy i szkoły. Starała się by jej wychowankowie wszechstronnie się rozwijali, w atmosferze zrozumienia, wartości humanistycznych i w poczucia własnej wartości.

   Przykładem tego typu postawy może być wieloletnia opieka nad szkolną drużyną PCK. Uczniowie przygotowywani pod jego kierunkiem do corocznych zawodów drużyn sanitarnych zajmowali wielokrotnie czołowe miejsca w eliminacjach okręgowych, a w 2000 r. wzięli udział w Mistrzostwach Polski Drużyn Ratowniczych Okręgu Rzeszowskiego. Pani Anna Spicha w 1999 r. za pracę i zasługi na rzecz rozwijania idei Czerwonego Krzyża otrzymała podziękowanie i wyróżnienie za wieloletnią pracę od Zarządu Okręgu Czerwonego Krzyża w Rzeszowie.
Zawsze była wzorem wielkiej pracowitości, prezentowała dużą odpowiedzialność, rzetelnie wypełniała powierzone jej obowiązki, chętnie podejmowała dodatkowe zadania wynikające z potrzeb szkoły, pełniła wiele dodatkowych funkcji.

   Podejmowała wyzwania prowadzące do promowania szkoły, sprzyjające podnoszeniu jej wizerunku w środowisku szkół średnich powiatu łańcuckiego. Na szczególne podkreślenie zasługuje praca na rzecz Zespołu Taneczno – Estradowego „Ekrol”. Wspólnie z kierownikiem Zespołu Panem Czesławem Pantułą mobilizowała uczniów do pracy w zespole, pomagała im łączyć naukę z wielogodzinnymi próbami tanecznymi, dodawała otuchy przed ważnymi występami. Jako opiekun uczniów uczestniczyła w wyjazdach zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Jej wspomnienia z pracy w zespole można znaleźć w publikacji pt. „Historia marzeń i pasji – monografia Zespołu Ekrol w 40 – lecie istnienia.   

   W ciągu 35 lat pracy zawodowej za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej była wielokrotnie wyróżniana Nagrodą Dyrektora Szkoły, w 2003 r. Nagrodą Starosty Łańcuckiego, a w roku 1981 Nagrodą Kuratora Oświaty.

   Swym charakterem, postawą życiową, pracą na rzecz młodzieży, pogodą ducha, otwartością i życzliwością wobec drugiego człowieka, pokazywała nam, co jest w życiu ważne i istotne. Spełniała się w trudnej pracy nauczycielskiej, a dobro uczniów było dla Niej zawsze najważniejsze. Była nie tylko nauczycielem, lecz kimś, kto potrafił dostrzec indywidualne talenty, pobudzać do ich realizacji i wspierać w trudnych chwilach.

   Żegnamy Cię jako naszą serdeczną koleżankę i przyjaciółkę, z którą przepracowaliśmy wiele lat. Z głębi naszych serc dziękujemy Ci za to.